برخی امیدواری ها وجود داشت که توافق هسته‌ای تا پایان هفته گذشته حاصل شود ولی نهایی شدن یک توافق جامع بر اساس چارچوب توافق آوریل ظاهرا کاری سخت و دشوار بوده و مذاکرات هنوز بر سر دو مساله مورد اختلاف یعنی زمانبندی لغو تحریم‌ها و لغو تحریم تسلیحاتی ایران همچنان ادامه دارد.
یک منبع دیپلماتیک آلمانی نیز روز یکشنبه تاکید کرد که این احتمال هنوز وجود دارد که مذاکرات با شکست روبرو شود. ولی ما واقعا به دستیابی به یک توافق بسیار نزدیک شده ایم. لحظه تعیین کننده فرارسیده است. اگر تهران آماده برداشتن گام های نهایی باشد، آنگاه چیزها بسیار سریع حرکت خواهد کرد.
در صورت دستیابی دو طرف به توافق جامع هسته‌ای، 13 سال دیپلماسی ناکام و تهدید به اقدام نظامی پایان خواهد یافت. وزرای خارجه همه کشورهای حاضر در مذاکرات هسته‌ای قرار است امروز دوشنبه در وین حاضر شوند.
لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه روز یکشنبه تاکید کرد که من امیدوارم در حال ورود به مرحله نهایی این مذاکرات ماراتن گونه باشیم. من به این مساله اعتقاد دارم.
ایران و شش قدرت جهانی شامل چین، فرانسه، روسیه، آمریکا ، انگلیس و آلمان در تلاش برای دستیابی به توافق بلندمدتی هستند که ماهیت صلح آمیز برنامه اتمی ایران را تضمین کند و در مقابل تحریم های اعمال شده علیه تهران را لغو نماید.
ایران و قدرت های جهانی نتوانستند تا ضرب الاجل 30 ژوئن به توافق جامع هسته‌ای دست یابند و این ضرب الاجل را تا 13 جولای یعنی امروز دوشنبه تمدید کرده‌اند.
توافق موقت ژنو (برنامه جامع مشترک) که در 30 ژوئن (9 تیر) به پایان می‌رسید پس از چندبار تا 13 جولای (22 تیر) تمدید شده است تا فرصت بیشتری برای ادامه مذاکرات هسته‌ای بین ایران و گروه 1+5 پدید آید.
دیپلمات‌های ارشد همگی از وجود پیشرفت در مذاکرات خبر داده‌اند اما همزمان بر ادامه کار بر روی مسائل باقیمانده تأکید کردند. مقامات دو طرف درباره جزئیات اختلافات اظهار نظری نکرده‌اند، اما بر اساس پیگیری‌های خبرنگار اعزامی تسنیم به وین از برخی منابع، به نظر می‌رسد که سه محور اصلی همچنان جزو اختلافات اساسی در مذاکرات هستند. یکی از محورهای اختلافی، سازوکار برداشته شدن تحریم‌ها به خصوص اصل بازگشت‌ناپذیری آنهاست.
محور دوم اختلافات مربوط به دوره زمانی می‌شود باید برخی محدودیت‌ها برای برنامه هسته‌ای ایران در نظر گرفته شوند. در این موضوع اختلاف دیدگاه طرف ایرانی و غربی در برداشتی است که از گفتگوهای لوزان وجود دارد.
طرف غربی تلاش دارد تا بیانیه لوزان را با قرائت خود یک توافق الزام‌آور نشان دهد، و بر همین اساس صحبت از محدودیت‌های 10 تا 12 ساله می‌کند اما طرف ایرانی تاکید دارد که در لوزان راه‌حل‌ها مورد بررسی قرار گرفته و هیچ تعهد الزام‌آوری وجود نداشته است؛ ضمن اینکه ایران معتقد است که محدودیت‌های بلند مدت را به هیچ وجه نخواهد پذیرفت. موضوع سوم اختلافات در مذاکرات مربوط به ابعاد نظامی احتمالی با همان پی‌ام‌دی است که در همین چارچوب موضوع دسترسی‌ها و بازرسی‌ها و نقش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مطرح می شود.
